Οταν ένας εκπαιδευτικός, ένας δάσκαλος, ένας παιδαγωγός βρίσκεται σε δύσκολη θέση να μεταδώσει τη γνώση ή να αλλάξει μια επικρατούσα και συνάμα εσφαλμένη αντίληψη, τότε το πρώτο που πρέπει να σκεφτεί είναι η ρήση του Πυθαγόρα «Απαιδευσία πάντων παθών μήτηρ» (δηλαδή, η αγραμματοσύνη είναι μητέρα όλων των παθών). Κάποιος άλλος, ίσως πιο αδρός, μπορεί να σκεφτεί τη ρήση του Μπέρναρντ Ράσελ «Ενα είναι το πρόβλημα με τον κόσμο μας: οι ηλίθιοι είναι απολύτως βέβαιοι για όλα, ενώ οι έξυπνοι ταλαιπωρούνται συνεχώς από αμφιβολίες...». Κάποιος τρίτος με πολιτική αδρότητα μπορεί να τραγουδήσει τους στίχους του Γ. Ανδρέου («Η Ελλάδα Ταξιδεύει»), που λέει σε μια στροφή «της ψήφου τα στραβάδια του γήπεδου κοπάδια σου κλέβουνε τα χάδια, αρχαία μεγαλεία…».
Τι να πει κανείς όταν ακόμη και σκεπτόμενοι παρασύρονται σε ατραπούς πολιτικών διεκδικήσεων χωρίς να θέτουν εαυτούς στη μοίρα του απλού πολίτη. Γιατί σίγουρα δε βρίσκονται στη μοίρα του. Και δε βρίσκονται στη μοίρα του γιατί, είτε το παραδέχονται είτε δεν το παραδέχονται, μιλούν από τζάκια εξουσίας, μικρότερης ή μεγαλύτερης δεν έχει σημασία, έχουν λύσει το πρόβλημα του επιούσιου.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η χώρα σήμερα βιώνει ίσως τη σημαντικότερη χρονική περίοδο για την αναδόμησή της. Μια αναδόμηση που θα επιφέρει, εκ των ων ουκ άνευ, και σημαντικές αλλαγές στις λειτουργικές διεργασίες του συνόλου των κοινωνικών επιπέδων. Η χώρα μας ούσα εντός του σκληρού πυρήνα της ΕΕ, άσχετα με τα προβλήματα που μας έχει επιφέρει το γνωστό και μη εξαιρετέο μνημόνιο, πρέπει να προσαρμόσει τις δομές της ώστε να βρίσκεται πλησιέστερα στους ρυθμούς και τους σφυγμούς των λειτουργιών της.
Τούτο σημαίνει πως πέραν των σχέσεών μας σε κυβερνητικό επίπεδο με την ΕΕ, το αμέσως επόμενο είναι οι περιφέρειες της χώρας, δηλαδή ο «Καλλικράτης». Ενας θεσμός που όχι μόνο έλειπε από τη δομή της χώρας, αλλά δεν είχε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί απουσία του θεσμικού πλαισίου. Τώρα,λοιπόν, μας δίνεται η ευκαιρία να αναζητήσουμε λύσεις μέσα από άλλες διεξόδους για την ανάπτυξή μας. Μπορούμε να βρούμε χρήματα, γιατί υπάρχουν χρήματα, από άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα, εφόσον φυσικά εξασφαλίζονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Στο σημείο αυτό λοιπόν παραφράζοντας σε μικρό ποσοστό μια ρήση του Μ. Γκάντι θα δηλώσω το ακόλουθο, και ο νοών νοείτω, «Δεν μπορώ να έχω κανένα σεβασμό ή συγκατάβαση σε εκείνους που χρόνια τώρα, πάνω από 25, πηγαίνουν από λάθος σε λάθος, με σκοπό να διατηρηθούν στην αρχή». Αν δεν αλλάξουμε τώρα, θα χάσουμε πολλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου